Bonen

Er zijn nog steeds mensen die geloven dat de aarde plat is.
Dat er nooit een mens op de maan heeft gestaan.
En dat Gods lot beschikt over je niet tegen polio gevaccineerde baby.
Op zich zijn er goede redenen anders te denken dan andere.
Het kan soms leiden tot nieuw inzicht.
Maar meestal leid het tot teleurstelling.
Mijn doperwtjes doen het, het best gezaaid in mei.
Toch probeer ik soms eind juli nog wel eens een rijtje.
De sla is geoogst en zonde de vrij gekomen ruimte niet te benutten.
Op het doosje met zaai erwten staat april, mei.
Maar gezaaid en bewaterd komen ze ook eind juli boven de grond.
De niets met klimaatverandering te maken weken van tropische temperaturen (net als de maanlanding een verzinsel) maakt er snel een eind aan.
Een erwten plant houd niet van warm.
En doet kwarrend nog een beetje zijn best wat vrucht te werpen.
Maar het wordt niks.
Een eetlepel verschrompelde mini erwten wordt geoogst, en beland in de groene kliko.
Keurig bij het gescheiden afval.
Om een (mocht er toch een kern van waarheid zijn) volgende klimaatverandering te voorkomen.

Wat wel lukt zijn de sperziebonen.
Geen nut deze een tweede keer te zaaien. De eerste oogst is al overweldigend.
En wordt doorlopend ververst.
De maanden juli en augustus en stukje van september wordt er dan ook bij ons elke dag bonen gegeten.
Het ontbijt begint met pap met bonen.
Tussen de boterham met kaas zitten bonen.
En elke avond staan er bonengerechten op het menu.
En nog wordt de oogst niet weggewerkt.
Veel bonen eten leid tot flatulentie.
Door gisten en bacteriën in de maag.
Maar gezellig met zijn allen winden latend, dood het muggen en houd het ongewenste visite buiten de deur.

Mijn vrouw en kinderen wensen mij zo langzamerhand een andere hobby toe.
Een waarbij zij niet steeds het resultaat hoeven op te eten.
Maar het milde klimaat heeft tot superbietjes geleid.
Een paar honderd knollen voor het winterseizoen kunnen bijna geoogst.
Heerlijk op de boterham.
En amper gistend in de maag.