Laminaat

Dag 1  

Vrijgenomen om een weekje te klussen.
We wonen hier nu een tijdje.
En dat laat in jaren zijn sporen na.
In drift dichtgeslagen deuren butsten posten.
Een in overmoed omhooggeworpen pannenkoek hangt als stilleven aan een plafond.
En op strak gestuukte muren zijn nog de vage sporen te zien van intense spaghetti bolognese gevechten.
Een aantal weken geleden ging een emmer sop schuimend onder het laminaat.
Het droogde niet prettig op en laat het net als mijn haar, dansen bij het lopen.

De praxis heeft witsel in de aanbieding.
In emmers van 35 liter.
Met één streek super pannenkoek en bolognese dekkend.
In ral 9010, 9001 of 9016.
We kiezen de zonnebril benodigde 9001. Hemelpoortend wit en nemen er 26 pakketjes laminaat bij.
Die moeten deze week de huiskamer gaan metamorfosen.
Stroken houtgelijkend eiken grijs dat kleurt bij onze hoofden.
De komende negen dagen speel ik bouwvakker met bijpassen decollete.
Wijde broek die na drie dagen dubbel dekkend witsel als vanzelf uitgtrokken in een hoek blijft staan.
Op de radio uitgezonden smartlappen worden luidkeels meegezongen.
En elke vrouw wordt in het voorbijgaan nagefloten.
Allemaal, om elke vorm van voorkeur en daaruit voortvloeiende jaloezie uit te sluiten.
En dan na negen dagen bikkelen weer gewoon op kantoor aan het werk.
Weer even bijkomen bij mijn dagelijkse krantje en spelletje patience.

Dag 4

De lekkerste is flexa strak in de lak. De dampen daarvan laten je al verf strijkend vloeistofprojecties zien.
Mellow en high als een Vlaamse papagaai besluit je de wasmachine ook maar gelijk roze te lakken.

Cool denk je terwijl je een aantal blauwe sokken achter het ruitje rond ziet draaien.

En je verft het zeepbakje gebiologeerd gelijk mee strak in de lak.

Laminaat leg je strak op gelijkmatige afstand van de muur.
Die muur is in mijn geval negen meter lang en niet geheel waterpas. Een pak laminaat wordt in bochten gezaagd om de boel strak te krijgen. Het stroomsnoer wordt onderwijl gehalveerd en Ik zet een kroonsteentje naast de zes andere.
Vier uur later ben ik op de helft.

De tafel staat aan de zijkant dus de lampen hangen vrij.
Ik weet ze zeker twee keer te ontwijken. Van de week nieuwe halen. Mijn schedel bleek sterker.
Morgen de andere helft van de kamer. Veel hoekjes dus passen, meten en figuurzagen.
Een nieuwe voorraad kroonsteentjes ligt klaar.

Dag 7

Een week lang zagen, kloppen en schilderen.
De meeste dagen met alleen mijn muziekcollectie als gezelschap.
Schallende bejaardenrock over de weerkaatsende laminaat delen.
Moet wel behoorlijk inzetten om boven de zaagmachine uit te komen.
Maar so what, de buren zijn er toch niet.

Een zwerm mussen vliegt verschrikt weg en laat zich de gehele dag niet meer zien.
De kamer galmt lekker en in gedachten draaien er vier stoelen om bij een meegezongen klassieker.
Een poes vertrekt schielijk door het kattenluik de mussen achterna.

Ik klop op maat gemaakte lange vloerdelen in het ritme langs de keukenkastjes.
En zaag frustrerend bochtjes langs zigzaggende radiator leidingen.

De laatste dag wordt besteed aan het leggen van plinten en vullen van kasten.
Alle stoelen en tafels worden van nieuwe glijviltjes voorzien.
Ik schaats rondjes van 31,2 op mijn kousenvoeten over de glanzend nieuwe vloer.
Een dweil haalt het laatste zaagstof van de vloer.
Nog een fotootje van hoe het geworden is en....
klaar.

Het éénpersoonslid van de bond van huisvrouw keurt het werk goed.
En zelfs mijn jongste zoon vind het resultaat "wel gaan".
Ik streep "laminaat vloer leggen" van mijn lijstje.
En schrijf onderin, "deur schilderen" en "deurpost kamer" erbij.
Want stel je voor dat er niets meer op het lijstje staat.
Zo en nou even rust.
Maar daar hebben we vanaf maandag de betaalde arbeid weer voor.
Ik neem tenminste aan dat ze tijdens mijn afwezigheid daar ook alles van het lijstje hebben gestreept.

Zanzibar

Zanzibar.
Mijn dochter met haar vriend is er nu even op bezoek.
Een soort van city tripje naar de laatste regio in de index van de wereldatlas.
Enkel Zimbabwe volgt er na Zanzibar in het verre streken alfabet van de wereldstreken.
Maar in Zimbabwe schieten ze op dit moment nog met scherp op toeristen dus daar op vakantie gaan was geen optie.
De vakantie was eenvoudig geboekt.
Je zoekt op internet, prikt een bestemming en als je wilt zit je de volgende dag met een gepakte koffer in het vliegtuig.
Zo eenvoudig als je een vakantie boekt vind je tegenwoordig ook een nieuwe baan, nieuwe garderobe of een ander huis.
Je bekijkt voor een ander huis de plaatjes op funda.
Google earth de straat en de buurt in 3d en sluit via de bijgevoegde link de hypotheek af op je nieuwe huis.
Nog even een bezoekje voor een vergelijking van de online plaatjes met de werkelijk situatie.
En klaar.
Gemak dient de mens.

Als je op de sociale media laat weten dat je wel eens wat programmeert.
Of ooit je dagelijks werk op het internet gedeeld hebt. Dan krijg je op gezette tijden verzoeken van vreemde mensen die je een baan aanbieden.
De resource managers, job consultants, relatie managers en recruitment officers vechten dan om je aandacht.
Zij zijn de hele op zoek naar nieuw talent.
Enkele hardnekkige recruiters hebben via social media zelfs je telefoonnummer weten te bemachtigen en bellen je thuis.
Dat moet, want jij past precies binnen hun profiel. En ze hebben nou net die ene baan in de portefeuille die jij ambieert.
Ze Appen gewoon tijdens een vergadering op je werk of je nog wel blij bent met je huidige baan. En of het niet tijd word voor wat anders.
Ze hoeven je verder niet te spreken. Je bent via het interweb een open boek voor ze geworden.
En byzeway die auto die je laatst gekocht hebt. Die is bij hun in de lease voor jou echt wel een stukje groter.
Betekend ook dat je kunt stoppen met de dagelijkse krantenwijk voor de bekostiging van de studie van je kinderen.
En het bezoek aan de voedselbank hoeft na hun aanbod nog slechts eens per maand.
Kortom, je gaat er stukken op vooruit.
We "tinderen" zeg ik dan, en anders meld ik me wel op "grinder".
Waarmee ik gelijk aantoon echt alle sociale media aspecten te beheersen. 

Voor de generatie zonder internet is het behelpen.
Het is echt bijna ongelooflijk hoe die zich nog redden.
Mijn moeder leest bijvoorbeeld haar boeken nog van papier.
Ze swiped de pages door ze met de hand om te slaan.
Ik vroeg haar hoe dit dan in het donker moet zonder verlicht schermpje.
Ze antwoorde dat ze dan een lampje aan doet.
En dat een briefje tussen de bladzijdes zorgt dat ze de volgende dag weet waar ze gebleven is.
Primitief maar het werkt.
"Maar boodschappen dan?" Vroeg ik.
"Wie brengt je geappte appie boodschappen thuis? "
Ze vertelde dat ze in haar woonplaats nog winkels hebben waar je zelf dingen kunt halen.
En dat je die direct real-time kunt meenemen zonder bezorgkosten in een zelf meegebrachte boodschappentas.
Je betaald ze met een pinpas of met gekleurde briefjes die geld heten.
Vervoeren van de boodschappen doet ze op de fiets.

Ik melde dit direct op haar Facebook.
Het feit dat ze nog zelf op de fiets dagelijks haar boodschappen doet.
Een recruitment resource relatie consultant manager belde haar die avond met een aanbod voor een baan bij een pizza koeriersdienst.
Mijn moeder zei hem haar antwoord te laten weten via Hyves.