Nokia

Mijn dochter is inmiddels al een aantal weken reizende door zuid-Amerika.
En natuurlijk, de eerste dag aangekomen begaf haar telefoon het. 

Gelukkig beschikte het hotel over een internet verbinding, dus via een Guatamaals toetsenbord kregen we door dat alles goed was.
Behalve dan natuurlijk de telefoon.
Die deed helemaal niets meer.
Natuurlijk zocht ik online nog even naar het plaatselijke Apple center. Maar Steve Jobs had Chichicastanago nog even als vestigingsplaats overgeslagen.

De dagen daarna volgde verslag via de online reis app "Polarsteps".
Voorzien van prachtige kleurrijke foto's die ik niet met jullie mag delen.
Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat me dat strikt verboden is.
Alle te publiceren foto's moeten namelijk geballoteerd worden en aan zware kwaliteitseisen voldoen.
Er mogen geen reizigers-wallen onder de ogen te zien zijn, geen golvende vetrandjes (zo die er al zijn), en elke foto moet aan de National Geograpic kwaliteitseisen voldoen.
Kortom, "Pap.. geen foto's op Facebook zetten hoor."
"Want die laatste ....
Zukke billen..." en ze doet haar handen 50 centimeter uit haar zij.

Is niet de eerste keer dat haar telefoon het begeeft de eerste week.
Toen Vader eindelijk op haar zestiende verjaardag na eindeloos lang zeuren een echte telefoon voor haar had gekocht.
Een rood glimmende uitklapbare Nokia waarmee je gezien kon worden op het schoolplein.
Bleek het toestel, na twee dagen, niet bestand tegen meewassen op zestig graden.
Krokodillentranen.

Dus een tweede werd aangeschaft. Met een handig abonnementje zodat ze ons altijd bereiken kon.

De rekening van tweehondervijftig euro de eerste maand deed wat los servies en een bijzet tafeltje sneuvelen.
Ze had op het schoolplein inderdaad "de blits gemaakt".
En omdat ze een abonnementje had. En haar klasgenoten prepaid moesten bellen was het eigenlijk wel zo handig om van haar telefoon gebruik te maken.

De tafel werd gerepareerd. Het abonnement naar prepaid omgezet.
En in de loop der jaren werd steeds een scherm vervangen of een toestel vernieuwd.
Tot ze een vriendje kreeg die bij Apple werkte.
Laatste stand van zaken.
Om heimwee op te wekken sturen we een foto van een besneeuwd Kamerik, met ouders in de sneeuw.
We krijgen een foto terug vanuit "Isla Holbox".
Twee bruingebronsde dames nippend aan de witte wijn, met op de achtergrond een flikkerend wit strand en een groenblauwe zee.

De volgende bestemming is Tulum.
Volgens wikipedia "een oude Mayastad in Quintana Roo op het schiereiland Yucatán, in het uiterste oosten van Mexico."
Ze hebben er geen Apple center zie ik.
Maar wel heel mooie stranden.
Voor straf vertel ik niet wie "Wie is de mol" heeft moeten verlaten.

Lieve Dochter

Lieve Dochter,

Je gaat nu zes weken door allerlei zuid Amerikaanse landen trekken.
Met een rugzak en een andere leuke meid als reisgenoot.
Wij als ouders maken ons natuurlijk totaal geen zorgen.
Evenwel heeft je moeder 26 blikken boerenkool stamppot in je rugzak gestopt mocht het met het eten niet helemaal lukken.

Ik hoop ook dat je de T-shirts met opdruk met de post hebt ontvangen.
Het was best nog ingewikkeld de juiste vertaling te vinden.
"Mi saque boxende padre es de dos metros de un coleccionista de armas y ávido de punto en el cielo, el avión no tripulado está mirando" zal in de meeste landen wel leesbaar zijn en
betekend vrij vertaald: Mijn kick-boksende vader is twee meter groot een fervent wapen verzamelaar en dat stipje in de lucht is zijn drone die meekijkt.

Voor de rest wensen je moeder en ik je een fijne tijd.

Je weet dat als we een dag niets van je horen we gewoon de Nederlandse ambassade bellen.
En eigenlijk elke andere ambassade in het land om zeker te weten dat alles goed gaat.
Dus houd ons op de hoogte. Van uur tot uur graag.

Geen vreemd verpakt waspoeder meenemen van vreemde mensen. Dat kopen ze zelf maar als ze in Nederland zijn.
Bij de jumbo is de black-velvet het hele jaar in de aanbieding.
En voor de rest geniet ervan.
Wij gaan je stik veel missen.

Dus Lieke pas goed op jezelf, en graag gezond en vol prachtige nieuwe ervaringen gezond terugkomen.

Een enorm dikke kus en knuffel,

Je poah en moah.