In België en Brabant waar het wielrennen is uitgevonden fronst men de wenkbrauwen.Ging men vroeger met ongeschoren benen de Muur van Gaarsbergen te lijf in de ronde van Vlaanderen.
Tegenwoordig zijn de vlieggewicht renners tot de neusharen kaal geschoren en fietsen ze op rijwielen die bij stevige wind verankerd dienen te worden.
Waar een Wim van Est in 1954 nog met een pakje bruine boterhammen met kaas aan de tour de France begon, worden de cyclisten nu volgepompt met in laboratorium samengestelde prestatie-preparaten.
In 1967 won de plaatselijke postbode Jeane van den Enveloppe nog de "Draai van de Kaai" in Eindhoven.
Jeane had die maand net verkering met de blonde Jojanneke uit Zevenbergen.
Eke middag had Jojanneke een uurtje vrij van de Vivo kassa om langs huis te gaan.
De postbode werkte daarom elke ochtend als een bezetene zijn bezorgronde af om op tijd bij Jojanneke te zijn.
Haar blonde haren, stralende lach en elke middag afwezige ouders brachten hem die maand in topconditie.
Tijdens de deelname aan de "Draai van de Kaai" wist Jeane daarom de voorsprong op het peloton op te bouwen tot twintig minuten waarbij hij onderweg ook nog eens drie aangetekende poststukken wist af te leveren.
Legendarisch is ook de "ronde van Spaans Baskenland" van 1964. De veelal Vlaams en Nederlandse renners moesten het parcours nog volgen met het ANWB stratenboek aan het stuur.
Op zich geen probleem behalve dat bij het plaatselijke tankstation alleen de Spaanstalige versie voorradig was.
Drie wielrenners zijn die cours bij de Zwitserse grens gefinisht. Twee renners werden gesignaleerd op een markt in Marrakesh en Zes renners werden gespot in een Belgisch frietkot in Zavegem.
De uiteindelijke winnaar was Nolleke van Gempel die behalve een mud aardappelen, een bidon Trapist en een belga kauwgum ook van huis een Nederlandstalig stratenboek had meegenomen.
Kon je vroeger nog bewegen op een omafiets voorzien van krom stuur en een met knijper vastgemaakte speelkaart op het wiel.
Tegenwoordig moet je over de juiste spullen beschikken.
Een fiets moet met 1 pink te dragen zijn. Het zadel moet het zeemleren zitvlak in gel golfjes onderweg masseren. En op elk moment moet snelheid, afstand, locatie en energie verbruik via een appje op de telefoon wereldwijd te volgen zijn.
Het zijn dan ook met name Golfers die zich bekeren tot de wielersport.
Het Nordic walken met 1 stok is dan ook een beetje op zijn retour.
De beoefenaars, over het algemeen mensen met te veel tijd, te veel geld of een slechte kledingsmaak, willen wel eens wat anders.
Weg uit het elitair afgesloten reservaat waar je je alleen met een ledenkaart mag begeven.
Daar naar waar meer mensen je kledingkeuze en doelloze vrijetijdsbesteding kunnen bewonderen.
De wielersport.
Daar kun je probleemloos duizenden eurootjes kwijt aan spullenboel, en daar gezellig met elkaar over kletsen.
En....
Je mag je gewoon straffeloos in onvoorspelbare kleurencombinaties in het openbaar voortbewegen.
Er is eigenlijk maar 1 regel.
Maar dat was bij de echte golfer eigenlijk al common practice.
De benen dienen namelijk geschoren.
Het is een kwestie van hygiëne.
Van beenhaar is namelijk al jaren bekend dat het zwaar besmettelijk is.
Als je als man bijvoorbeeld je benen niet scheert.
Voor dat je het weet.
Zit er haar op.
En dat is natuurlijk geen gezicht onder een geel, paars gestreept shirt met rode bolletjes.
