Op het platteland heb je vaak nog een huis met tuin.Geen postzegelformaat met een paadje naar de schuur, maar een stukje landgoed met een oprijlaan naar het huis.
Plattelanders hebben dan ook geen stadse hobby's als joggen of postzegels verzamelen.
Voor dat soort flauwekulletjes is geen tijd, want de tuin moet onderhouden.
Daarbij wordt serieus gereedschap gebruikt.
Gardena is voor de stadse lui.
Hier maait men het gras met benzine dampende motormaaiers en gebruikt men nog ouderwets gereedschap als een zeis of sikkel.
De plattelanders hebben dan ook vaak korte honden en kleine vrouwen.
Een zeis is tenslotte een scherp stuk gereedschap dat menig herdershond tot teckel formaat heeft teruggebracht.
Maar de plattelanders doen daar niet moeilijk over.
Daarbij een kleine vrouw en een korte hond eten minder.
Een plattelander heeft geen KNMI of buienradar nodig.
Ze doen een neusgat dicht, blazen een kwat snot op hun hand en bekijken de kleur en consistentie.
"Woater na de huugste zon" betekend bijvoorbeeld dat het middags gaat regenen.
En jawel, zeker en vast valt er die middag een fikse bui.
Een plattelander wordt honderdtien jaar oud.
Vaak met als doodsoorzaak een hartaanval in bed waar hij nog tierig de liefde bedrijft met zijn kleine vrouw.
Oorzaak van de hoge leeftijd is goed eten.
Vreemd voedsel van uit de stad zoals quinoa, bananen en rijst zijn de plattelander onbekend.
De twaalf boterhammen ochtends worden met dikke roomboter besmeerd en vervolgens belegd met kaas of ham.
Smeersels als pindakaas, hazelnootpasta of gekleurde hagelslag zijn de plattelander onbekend.
Daarnaast zijn ze niet voorradig bij de plaatselijke Vivo.
Bij het avondeten wordt kip genuttigd vanuit een grote pan.
De jus wordt eruit gedept met een witte boterham.
De door moeder de vrouw middags gekookte pudding is voorzien van een stevig vel.
En de maaltijd wordt besloten met een flinke mok koffie.
Daar drinkt de plattelander er doorgaans voor het slapen nog twaalf van.
Donkere koffie met Buysman smaakversterker en een drijvend vel van gekookte melk.
Tegen tien uur wordt zonder uitzondering de echtelijke sponde opgezocht.
Tenzij Ajax of het Nederlandse elftal die avond een wedstrijd speelt.
Vanuit het bed met in hoogte verstelbare Auping matras wordt naar de gecurvde grootbeeld led televisie gekeken.
De surroundsound speaker set laat het geluid van Piet Paulusma's weerbericht goed doorkomen.
Daarbij wordt vrolijk gelachen.
"Die Piet", man heeft geen idee. En weinig snot op de palmen..
Na het laatste journaal wordt dan het licht uit gedaan en gaat men slapen.
Of men test de kwaliteit van het hart.
Zo gaat het leven voort op het platteland.
Als geëmigreerd stadsmens getrouwd met een plattelander dien je er voor acceptatie minimaal eerst vijftien jaar te wonen.
Men kijkt graag eerst nog even de kat uit de boom.
Maar zo langzaam tijdens het veertiende jaar begint men voorzichtig de hand op te steken als begroeting.
Uiteraard was jou aanwezigheid reeds lang in elke familiekring besproken.
Als die van de stad die getrouwd is met die van die van één van hen.
Maar men wilde even zien wat daar bij hun op het platteland kwam wonen.
Je was al eens ramen lappen gespot in een roze hemd. Dus er was grote terughoudendheid.
Maar inmiddels waren er drie kinderen geboren en die waren heel aardig gelukt.
Dus het zal toch wel goed zijn. Al houd men uiteraard de boel in de gaten.
Ja het platteland.
Heerlijk wonen, en als je eenmaal ingeburgerd bent sta je altijd met droog weer te schilderen.
